Afgelopen weekend werd onze woonkamer volledig omgegooid. Gaan we verhuizen? Nee jong, ik moet er niet aan denken. Nee, nee, onze oude tweede- en derdehandse meubels gingen de deur uit voor nieuwe oude meubels.
Het zit namelijk zo: mijn ouders zijn aan het verbouwen. Zo van die verbouwingen die inhouden dat je maanden stof hapt en klust en schildert dat het een lieve lust is, maar dat dan achteraf alles ook gloednieuw is.
En bij gloednieuw, daar horen nieuwe meubels bij. Heel eerlijk, hun oude meubels zagen er nog best wel heel goed uit, ondanks hun leeftijd. Toen wij het aanbod kregen om deze bij ons te zetten moesten we dan ook niet twijfelen.
Onze woonkamer was immers nog een samenraapsel van een – ooit nieuwe – veel te grote tafel, niet lekker zittende stoelen en een dressoir waarvan we allebei niet meer weten wat we er ooit mooi aan vonden.
Afgelopen weekend werden onze ‘nieuwe meubels’ geleverd. Terwijl ik met de kinderen op de dansvoorstelling zat, schroefden de Wederhelft, mijn ouders en broer alle meubels weer in elkaar. Toen ik thuiskwam herkende ik onze woonkamer niet meer.
Dus hoera, nu hebben we eindelijk een volwassen woonkamer, met nog steeds veel speelruimte voor de kinderen, maar tenminste wel met stoelen en een tafel waar we spelletjes aan kunnen spelen en lekker uitgebreid kunnen brunchen.
Oppervlakkig? Ongetwijfeld, maar wat worden hier gigantisch blij van!
Benieuwd wat mijn moeder vindt van het feit dat hun meubels na al die jaren plots van de Kust naar de Kempen verhuizen? Dat lees je *hier*.
Las ik daar brunchen? 😛
O.M.G. Ik herkende de tafel en de stoelen gewoon al op de eerste foto. Wat een mens toch allemaal in zijn geheugen heeft zitten 🙂
Haha, zotjes. Dat moet toch echt al rond de 30jaar geleden zijn of zo? 🙂
Sshhhhtttt….
Nee hoor maximum 10. Zooo oud zijn we toch niet zeg!