Gedachtenstromen…

Een gedachtenstroom, een stream of consciousness. Ik schreef er ooit al over, maar toen ging het over onze kinderen. Vandaag betrapte ik me er zelf op. Ik stond ergens in de file – uiteraard –  en raakte in gedachten verzonken.file, gedachten

Hoe zou het nog zijn met Nokia eigenlijk? Goh, en die sketch van Neveneffecten destijds, over de klantendienst van Mobistar, die was toch fenomenaal goed. Kabouter Wesley, zou die nog bestaan trouwens? Over kabouters gesproken, vroeger las ik altijd de boeken van Pinkeltje. Zou dat al iets voor onze oudste zijn? Hmm, misschien wel leuker om voor te lezen dan die strips van de Flinstones die we nu elke avond voorlezen. Want echt, de Flinstones, dat was in mijn gedachten precies toch leuker dan dat het nu blijkt te zijn. Nogal een geluk dat ik gewoon een auto heb trouwens en zo niet met mijn voeten moet trappen. Alhoewel… Het gaat hier zo traag dat zelfs ik het tempo aan zou kunnen. Zou je als account manager niet met de moto klanten kunnen bezoeken? Niet dat ik dat zou durven trouwens, bange trees die ik ben. Maar toch. Misschien als de nood het hoogst is? Ah, de auto voor me lijkt te bewegen. Ah nee, toch niet, het is de rij naast me. Ik kies altijd de verkeerde rij. Net als aan de kassa van de supermarkt. En dan sta ik daar te lang en dan koop ik toch die reep Tony. Die met gezouten karamel. De rest vind ik niet zo bijzonder. Over chocolade gesproken, volgende week trakteert onze dochter op school voor haar verjaardag. Wat zullen we eens maken? Even Pinterest checken. Oh nee, dat mag niet, want ik zit in de auto. Weliswaar niet aan het rijden maar toch. Zul je net zien dat er een agent in burger naast me staat of zo. Links van me  zal het wel niet zijn, want die is haar mascara aan het bijwerken. Je moet tenslotte iets, zo in de file. Mocht ik make-up gebruiken, ik bracht het ook aan in de auto, zeker weten. En dan net over een verkeersdrempel rijden en helemaal onder de mascara zitten, ik zie het al zo voor me. Nee, we gaan het gewoon puur natuur houden. Puur natuur, met hier en daar een rimpeltje. Ha! Maar voorlopig geen grijze haren meer ontdekt. Of toch?

En toen..toen was het saved by the telephone…want mijn collega belde 🙂22449507_10155923437534235_1820981994_o

Related Posts

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: