Afgelopen 13 mei was Rob aka De Wederhelft jarig. 47 jaar al weer. Hoe cliché het ook is: de tijd vliegt. Hoe ouder we worden, hoe sneller alles voorbij lijkt te gaan.

Afgelopen weekend vierden we uitgebreid. Op vrijdagavond kwamen de collega’s wat drinken, zaterdag gingen we tussen de voetbalwedstrijden door als gezin op pad en zondag kwamen er heel wat vrienden langs. Kortom, het was meer dan gezellig.

Hoe gek is het om je te realiseren hoe anders het is om een verjaardag op je 47ste te vieren ten opzichte van toen we pakweg 25 waren. Om te beginnen vierden we het nu in de namiddag. Je weet wel, van 13u tot 17u, kwestie van daarna nog tijd te hebben om normaal te koken en een rustige avond te hebben om de week uitgerust te beginnen.

Ook de gespreksonderwerpen evolueerden mee de afgelopen jaren. Vroeger – ja nu klinken we echt heel oud – dan werd er nog wel eens gepraat over het laatst bezochte concert, die memorabele avond in deze of gene stad en de bijhorende katers. Daarna kwamen de kinderen en werd er veel minder gepraat. Tijdens feestjes was er altijd wel iemand bezig met het verschonen van een luier, het klaarmaken van een flesje en het schoonpoetsen van grijpgrage plakkerige handjes die de chips op de salontafel ontdekt hadden. De andere aanwezigen knikten vol herkenning en er heerste een soort van samenhorigheidsgevoel.

Weer een fase later werden de kleine kindjes groter en vermaakten zichzelf. Gesprekken over eerste tandjes en gebroken nachten maakten plaats voor het volgende gespreksonderwerp: bouwen en verbouwen. Echt, heelder middagen werd gepraat over isolatiemateriaal, waar de beste deals te sluiten als het ging over een nieuwe keuken of badkamer en wat je al dan niet allemaal zelf zou moeten kunnen.

Gisteren brak een nieuw hoofdstuk aan. Terwijl we allemaal met een glas wijn en een biertje in de hand zaten, ging het gesprek over ouder wordende kinderen, school, brommertjes en loslaten. Tot zover allemaal logisch. Vakantieplannen passeerden de revue, net als tips voor de leukste wandelingen en daguitstappen. Zelfs de nieuwe balkonplanten kwamen aan bod.

En toen, toen sloeg de ouderdom in als een bom. Voor we het wisten zaten we te praten over ouderdomskwaaltjes, stramme spieren na een voetbalavond, trager recupereren na een late film en Tena. We waren het er allemaal over eens dat we geen 21 meer zijn en dat we dat beginnen te voelen. En dat we dat niet graag toegeven, dat ook. Grijze haren bij de een, dunner wordend haar bij de ander, voor het eerst een bril bij nog een andere vriend. Nog even en we kunnen samen gaan shoppen bij hulpmiddelwereld.be in plaats van bij die coole outdoor winkel of barbecue specialist.

Maar weet je, erg is het niet, dat ouder worden. Op sommige dagen zijn we nog steeds die jonge twintigers van toen we elkaar voor het eerst ontmoetten en op andere dagen voelen we ons net een oud koppel van 70+ wanneer we met een kop thee op de bank zitten. Dat is helemaal oké.