Dagboek van een avontuur. Omdat we ons later waarschijnlijk af en toe af gaan vragen hoe we dat ook al weer allemaal gedaan hebben.
De laatste vakantieweek voor de school van start gaat!
maandag 6 september
Om 18u30 krijgen we het bericht dat alles bij de notaris achter de rug is. Het huis in België is officieel niet meer van ons. Een last die van onze schouders valt. De fles die we bij onze verhuis vanuit België mee kregen, mag eindelijk gekraakt worden!
dinsdag 7 september
Alleen maar feest deze week. En werken, dat ook hoor. Vandaag word ik 40! Verjaardagen doen mij niet veel, maar deze is toch iets symbolisch. Op mijn 39ste verjaardag zei ik tegen Rob dat ik hoopte mijn 40ste te vieren in de bergen. Het leek er heel even op dat dat niet ging lukken, maar kijk, 3 weken voor mijn verjaardag verhuisden we. Wat een timing!
De 40ste verjaardag van Rob was destijds het startschot voor onze eigen zaak, mijn 40ste verjaardag leverde een emigratie naar Oostenrijk op. Niet verkeerd toch?
’s Avonds gaan we uit eten bij Zum Alois aan de Pressegger See. We genieten. Van elkaar, het lekkere eten, de mooie zonsondergang. We hebben het zo goed!
Zum Alois is vanaf eind september gesloten, maar in de winter vind je hen aan de ingang van de Millennium Express in Nassfeld.
woensdag 8 – zondag 12 september
Een heel goede vriend van ons komt op bezoek. Tom was de enige die een gat in de lucht sprong toen we gingen emigreren. Hij woont met zijn gezin immers al jaren in Zwitserland en kreeg dus als enige van de vrienden en familie het gevoel dat we dichterbij kwamen wonen. Nu is dat dichterbij nog relatief hoor. Vroeger reden we 7 uur naar elkaar, nu 5 uur. Maar dichter is dichter nietwaar. We vullen de dagen met bijpraten, hem de omgeving laten zien en recepten uitproberen op onze Dutch Oven. Ribbetjes om duimen en vingers bij af te likken!
We rijden een dag naar de Weissensee en besluiten dat we begin volgend jaar hier samen terug komen om die Alternatieve Elfstedentocht met eigen ogen te zien. De Weissensee is in de zomer al zo ongelofelijk indrukwekkend door zijn uitgestrektheid, maar als dat in de winter helemaal dichtgevroren is, dan is het al helemaal iets wat we echt gezien moeten hebben!
De kinderen hebben een zwak voor Tom sinds ze in zijn auto mee mochten rijden. Het was iedere keer een hele onderhandeling wie nu wanneer een rondje in de Tesla mee mocht maken. Wanneer ze met rode wangen van pret en een dikke glimlach uit de auto stapten, kregen we al snel te horen dat wij wel echt een MEEEEGA saaie auto hebben en dat dat toch wel heel erg jammer is.
Na het vertrek van Tom op zondag doen we het lekker rustig aan, want morgen is daar eindelijk de langverwachte eerste schooldag!