30 juni 12u.

Het schooljaar zit er op.  Net zoals de voorbije jaren word ik daar een beetje weemoedig van. Het was me het jaar immers wel!

Het eerste schooljaar dat onze vier kinderen alle vier naar school gingen.

Een jaar met veel hoogtepunten, van schoolreizen tot verteltenten, van fietsdagen tot Sinterklaas die langs kwam.

Een jaar waarin onze kinderen weer ondersteund, begeleid en gevormd werden door 3 fantastische juffen.

Juf Martine, die nam onze 2 jongsten onder haar vleugels. Het voelde vertrouwd, de oudste twee hadden immers ook met plezier bij haar in de klas gezeten. Bij de eerste ontmoeting op 1 september, scoorde ze meteen punten bij de kinderen door hen zelf hun klassymbooltje te laten kiezen. Het werden een auto en een konijntje. Kind 3 en 4 bleken onafscheidelijk te zijn in de klas, maar dat vormde geen probleem. Ze werden elk op hun eigen manier geprikkeld om deel te nemen aan de activiteiten en evolueerden op een paar maanden tijd van schuchtere instappertjes naar flinke kleuters die ondertussen perfect duidelijk kunnen maken wat ze wel en vooral niet willen.

Juf Carine was de juf van ons Kind 2. Ook daar hadden we een vertrouwd gevoel, omdat Kind 1 het jaar ervoor ook bij haar in de klas zat. Het enthousiasme en de extroverte houding van de juf deden onze dochter nog meer openbloeien. Ze kwam thuis met versjes en liedjes, showde dansjes en kon heel het K3-repertoire uit het hoofd ter voorbereiding van het Supersterrenfeest. De dag dat haar Papa mee koekjes mocht bakken in de klas was voor haar de mooiste van het hele jaar. Ze glom van trots wanneer de juf zei dat ze al zo goed haar eigen naam kon schrijven en oefende thuis met haar tong tussen haar tanden verder om het nog beter te kunnen. Ze kreeg de voor haar zo broodnodige schouderklopjes en complimentjes en daar werd ze vrolijk van. Vrolijk zoals alleen ons meisje dat kan zijn, een echt zonnetje.

En juf Riet tenslotte. Een nieuwe juf, voor ons tenminste. Een rustige juf, met heel wat ervaring. Een juf die onze oudste op de goede manier wist te benaderen. Ze gaf hem tijd en ruimte, spoorde hem aan waar nodig zonder te pushen. Dat werkte. Hij zal waarschijnlijk nooit het grootste geweld van de klas zijn, maar dat hoeft ook niet. Hij kreeg het zelfvertrouwen om op het Supersterrenfeest te durven drummen voor een hele zaal collega-kleuters. Hij genoot er oprecht van om op zijn verjaardag een dag in het middelpunt van de belangstelling te staan. Door het enthousiasme van de juf werd hij zelf ook enthousiast over leren lezen en schrijven. Hij is klaar om uit te vliegen, klaar voor het eerste leerjaar.

Lieve juffen, bedankt voor dit jaar. Bedankt om er een heel jaar voor onze kinderen geweest te zijn.  Geniet van een welverdiende vakantie, we zien elkaar terug in september!