Over Kate en William en de baby…

Wereldnieuws was het: “Kate Middleton werd opgenomen in de privévleugel van het hospitaal om te bevallen”.

Ik vraag me af hoe Kate en William dat beleven. Ik bedoel, hoe moet het voelen als je weet dat heel de wereld in je nek hijgt om toch maar als eerste een glimp van de baby op te vangen. Horror. Ik weet nog dat ik het in ieder geval Spaans benauwd kreeg bij de gedachte dat iemand in de gang van het ziekenhuis zou zitten wachten, net als in de film.  Gelukkig stelde niemand het voor!

Bevallen was voor mij iets intiems, iets van de Wederhelft en mij. Daar hoefde geen moeder, broer of schoonmoeder bij, laat staan een heel persleger. What’s in a name. Ook niet op de gang. Nee, iedereen bleef netjes thuis wachten met de telefoon in de aanslag tot de Wederhelft iedereen opbelde. Bezoek kwam tijdens het bezoekuur, of thuis, na afspraak. Heerlijk. En fantastisch, een (schoon-)familie die ook onze wens daarin respecteerde.

Maar terug naar Kate en William. Dan lig je daar in het ziekenhuis, wetende dat heel Groot-Brittannië en bij uitbreiding een groot stuk van de wereld, zit te wachten om te zien wat je gepresteerd hebt. Zou zij op zo’n moment dan ook niet heel even wensen dat ze een doodgewone vrouw is waar geen kat in geïnteresseerd is? Zou William daar niet liever in zijn comfortabele jogging zitten in plaats van strak in pak? Zou Kate niet tegen haar man willen zeggen: “Willy darling, haal mij eens een smos met préparé in de cafetaria” in plaats van meteen bij de kapper langs te moeten om er een beetje toonbaar uit te zien voor de pers?

We zullen het nooit weten.

Feit is dat ze er schitterend uitzagen toen ze hun kleine prins aan de wereld lieten zien.  Hopelijk kunnen ze de volgende weken in alle rust van dat kleintje genieten, zonder dat een hele horde journalisten hen op de hielen zit.

Related Posts

4 Comments

  1. Ik weet dat ze er zelf niet aan kunnen doen, maar ik heb mij gisteren nogal geërgerd. Van bij het opstaan ging het over die nakende bevalling. Terwijl ik zoiets heb van: als er nu 1 bevalling is waar je je geen zorgen over hoeft te maken, dan is het deze wel. Perfect medisch begeleid, alles in orde.
    Maar inderdaad wel respect omdat ze er toch maar stond, een paar uur erna. Ook het leven van een prinses is niet altijd vol met rozengeur en maneschijn. 😉

  2. Awel ik heb mij dat gisteren ook afgevraagd. Zelf nog geen bevalling meegemaakt, maar de laatste weken en maanden komt steeds meer het besef hoe heftig dat wel moet zijn. Vooral dan het gedeelte achteraf (van die bevalling op zich heb ik al verhalen genoeg gehoord om te weten dat het geen pretje is). Maar ik had er nooit bij stilgestaan hoe heftig dat moet zijn om achteraf in het ziekenhuis constant bezoek te krijgen. Ik snap dat wel, zelf ben ik er ook vaak snel bijgeweest om een kindje te gaan bezoeken. Maar je hebt dan net een kind op de wereld gezet en voor je de tijd hebt om daarvan te bekomen of even met je partner te genieten, staat daar al volk. Dus gisterenochtend zei ik ook tegen m’n vriend: “hoe verschrikkelijk moet dat zijn dat heel de wereldpers aan dat ziekenhuis gaat staan vanaf de moment dat je binnengaat tot het moment dat je kindje daar is en zelfs nog langer.” Toen ik haar daar een paar uur later zag staan met haar kindje om het te tonen, kon ik alleen maar respect hebben. Ook al heeft ze dan een heel team om haar er zo te doen uitzien.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: