Dagboek Oostenrijk – 12 augustus 2021

Dagboek van een avontuur. Omdat we ons later waarschijnlijk af en toe af gaan vragen hoe we dat ook al weer allemaal gedaan hebben.

Donderdag 12 augustus 2021

De allerlaatste ochtend in ons oude huis. De zolder en bovenverdieping zijn al een paar dagen helemaal leeg en gepoetst (met heel veel dank aan schoonmoeders!), we slapen al een paar weken samen in de woonkamer op onze matrassen. Ons huis voelt al niet meer als ons huis, de ziel is er uit.

We staan op, laden de matrassen en donsdekens op de aanhanger van de buren en Rob brengt ze naar het containerpark. De badkamer wordt leeggemaakt en gepoetst, net als het kantoor, de keuken en de woonkamer. 

Beetje bij beetje klinkt iedere ruimte holler en trekken we weer een deur voor het laatst dicht. Terwijl Rob nog ontelbaar veel keren naar het containerpark op een neer rijdt, vertrek ik voor de allerlaatste keer naar kantoor in Antwerpen. Een vreemd moment. Ik lever alle spullen in en neem afscheid, terwijl er eigenlijk nog geen sprake is van een definitief afscheid. We weten echter allemaal dat het wel de laatste keer is dat ik fysiek bij een meeting aanwezig zal zijn. We weten dat remote werken perfect kan, we deden het immers al anderhalf jaar, maar de dynamiek van een echt team fysiek in een ruimte, dat is toch nog iets anders. Een paar collega’s pinken een traantje weg en zelfs mijn leidinggevende, die normaal altijd het hoofd koel houdt, heeft het moeilijk. Een collega brengt me thuis en voorziet ons nog van snoepjes en tijdschriften voor onderweg. Bedankt Els!

Op de oprit staan nog te veel spullen die niet in de auto passen. Gelukkig stoppen er op de valreep twee auto’s. De mama van een vriendinnetje van Virginie neemt – niet geheel vrijwillig, sorry Vicky – de volledige inhoud van onze ijskast en voorraadkast mee naar huis. De papa van Roeland zijn beste vriend vertrekt naar huis met broodbeleg en een brooddoos. Nog een paar andere vriendjes nemen koekjes, glazen en nog wat gezelschapsspelletjes mee en al de rest verdwijnt onherroepelijk in de container.

Met onze meisjes maken we een laatste rondje door het huis, de jongens willen niet meer. Dan stappen we in de auto. Voor de aller- allerlaatste keer rijden we de oprit af en maken we een laatste rondje door Gierle. Gierle, waar we 15 jaar gewoond hebben, waar onze kinderen zo veel vriendjes gemaakt hebben en waar we echt zo veel super fijne moment gehad hebben. En toch, ondanks het afscheid, zijn we meer dan ooit klaar voor een nieuwe start!

 

Related Posts

2 Comments

    1. Wij hebben ook de nodige tranen weggepinkt hoor, maar we hadden er tegelijk ook zo veel zin in. Bovendien heeft ons huis erg lang te koop gestaan, waardoor we heel veel tijd gehad hebben om naar het moment toe te leven.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: