Dit jaar staan we meer stil bij kleine dingen. Dingen waar we te snel aan voorbij gaan, geen oog meer voor hebben. Dingen waar we het zogezegd te druk voor hebben. Dingen die zo simpel en banaal zijn dat ze snel weer uit onze gedachten verdwijnen. Waar we de vorige maanden bij stilstonden, lees je *hier*.

Juli, dat was puur genieten. Het was voor ons een aaneenschakeling van mooie momenten, maar ik blijf graag even stilstaan bij een namiddag letterlijk en figuurlijk vol sweet summerfeelings.

Zoals velen onder jullie weten, ben ik afkomstig van de kust.  Mijn ouders wonen daar nog steeds, wat er voor zorgt dat wij in de zomer altijd een vakantieadres hebben op wandelafstand van het strand – of de strandzee, zoals ons Kind 3 het steevast noemt -. Zo logeren wij al een viertal jaar iedere zomer een 10-tal dagen bij mijn ouders aan de zee.

Behalve dat het een toplocatie is, is het natuurlijk ook erg leuk om wat meer quality-time met elkaar te hebben.  Dit jaar liep het echter een beetje anders. We waren de eerste week alleen in het huis van mijn ouders. Zij zaten immers van het mooie weer te genieten in Durbuy. Het was eigenlijk best wel leuk, zo het huis voor ons alleen hebben en met niemand rekening hoeven te houden.

Maar toch. Het was anders. Een beetje vreemd misschien.

Op zaterdag kwamen ze eindelijk thuis en dat vierden we op zondag met een heerlijke barbecue. We zaten met z’n allen buiten en genoten van de zon.   

Een barbecue wordt hier meestal afgesloten met een ijsje, maar deze keer hadden we iets anders voorzien: suikerspinnen!

Mijn moeder herinnerde zich nog dat ze ooit een suikerspin gegeten had toen ze nog jong was. Ze wist echter niet meer hoe die smaakte en of ze het lekker vond. Wel kwam er een hele anekdote van hoe een windvlaag de suikerspin in haar haren geblazen had en dat het een kleverige plakboel werd. Geen onverdeeld succes dus.

Mij vader had het nog nooit gegeten, maar vond het enthousiasme van de kinderen aanstekelijk genoeg om ook te willen proeven.

Wat volgde was een hele sessie suikerspinnen maken, buiten op een tuintafeltje, met vier enthousiaste kinderen en 2 minstens net zo enthousiaste grootouders om me heen.

Was het geslaagd? Ja! Werd het een plakboel?  Een beetje.  Waaide alles in de haren? Gelukkig niet. Hadden we achteraf een suikeroverdosis? Ja. Zonder enige twijfel. Maar hé. Op zo’n moment kan me dat eigenlijk totaal niet schelen.

Maar het zorgde voor gezelligheid, het rook lekker en het droeg volledig bij aan de zomerse sfeer.

Dus daarom werd die ene zondagse zomermiddag eentje om extra bij stil te staan.

Wat was jullie kleine geluksmomentje afgelopen maand?